" — Jedynym dobrem jest wiedza, a jedynym złem jest ignorancja."

– Azek Ariman, Starszy biblista legionu "Tysiąca Synów"

Imperium Ludzkości (Imperium Człowieka)

Imperium Człowieka (ang. Imperium of Man) lub Imperium Ludzkości, potocznie nazywane Imperium - międzyplanetarne mocarstwo rasy ludzkiej, stworzone przez Imperatora. Terytoria Imperium zajmują znaczny obszar Galaktyki Drogi Mlecznej w M41.

Imperium jest państwem teokratycznym, głową państwa jest Bóg-Imperator spoczywający na Złotym Tronie. Ponieważ Imperator nie jest w stanie komunikować się ze swoimi poddanymi, w Jego imieniu rządzi Senatorum Imperialis, zwane również Radą Wysokich Lordów Terry, będąca oficjalnym rządem Imperium. Stolicą Imperium jest Terra (pl. Ziemia), święta planeta, kolebka ludzkości i samego Imperium. 

Orkowie

Orkowie (ang. Orks) - Orkowie są najbardziej wojowniczą rasą obcych 41M. Zamieszkują całą galaktykę, a ich nieprzeliczone hordy sprowadzają wojnę i zniszczenie tam gdzie się pojawią. Gdyby kiedykolwiek doszło by do zjednoczenia wszystkich orkoidów cała Droga Mleczna zapłonęła by ogniem wojny, a każda zamieszkująca ją rasa i cywilizacja upadłyby pod naporem zielonej fali dzikiej furii.

 Każdy Orkonoid to symbioza dwóch biologii w ramach jednej struktury. Także każda standardowa spirala DNA Orkoida zawiera spirale bazowe grzybów/glonów. Struktura genetyczna przypomina tą u człowieka, lecz dzięki podobnej do roślinnej części tegoż DNA, Orkowie są mniej podatni na ból i mają szybszą regenerację. Nawet najgorsze rany, dzięki glonowej strukturze skóry Orków zrastają się już po kilku godzinach.

Materia glonów u Orkoidów zawiera genetyczny skład wszystkich gatunków Orkoidów, a nie tylko genom życia gatunku niosącego go. W trakcie swojego żywota Orkoidy zrzucają komórki podobne do zarodników, zawierające cały materiał genetyczny orkowych ras. Są one niszczone w sposób taki sam, jak u człowieka rozmnażają się komórki skóry i zrzuca martwą tkankę, nie zdając sobie z tego sprawy. Zarodniki mają charakter mikroskopowy i spełniają wiele funkcji. Po pierwsze, mogą być wykryte przez wysoce wrażliwe organy nosowe Orkoidów, przekazując różne informacje, takie jak status, wiek i tak dalej. Umożliwia także Orkoidowi zlokalizowanie innych Orkoidów na dość szerokich dystansach.

Eldarzy

Eldarzy (ang. Eldar), Aeldarix dolosus, nazywający siebie również Aeldari a dla odróżnienia od reszty ich rodzaju Asuryani to jedna z dominujących ras Xenos w Drodze Mlecznej, lecz będąca również niemalże na wymarciu. Kiedyś byli wielką i dumną rasą władającą całą galaktyką, będącą w stanie myślą niszczyć światy. Dziś to wymierający lud żyjący jedynie na Światostatkach, dryfujących w pustkach galaktyki. Niebezpieczni, lecz zadufani w sobie obcy, którzy mimo własnych błędów gardzą innymi rasami. W walce to nieliczni, lecz szybcy i niebezpieczni wojownicy posługujący się tajemniczą technologią, opierającą się na psychice.

Eldarzy to bardzo stara rasa, która ma skomplikowaną i długą historię. Nie wiemy jak wyglądała ich ewolucja czy życie na planetach. Wszystkie niegdyś zamieszkiwane przez nich światy zostały zniszczone podczas katastrofy zwanej Upadkiem. Ci którym udało się w porę uciec wielkimi pojazdami zwanymi Światostatkami, wspominają swoją rasę w opowieściach, tańcach lub pieśniach.

Zewnętrznie Eldarzy są bardzo podobni do ludzi. Ich twarze mają ostre rysy, a uszy są szpiczaste. Zwykle są wyżsi, bardziej gibcy i zwinniejsi. Poruszają się znacznie szybciej niż ludzie. Ich zmysły są bardziej czułe, a oni sami bardziej przenikliwi. Serce Eldara bije niemal dwukrotnie szybciej niż serce człowieka, jego umysł przetwarza myśli i emocje w oszałamiającym tempie, zaś reakcje fizyczne są tak błyskawiczne, że prawie niedostrzegalne dla ludzkiego oka. Mówi się, że największa różnica między Eldarami jest widoczna, gdy obserwuje się poruszającego Eldara. Ich ruch jest bowiem pełen elegancji i celowości, jakiej nie posiada żaden człowiek. W porównaniu do ludzi, Eldarzy są niezwykle długowieczni i większość zwykle żyje więcej niż tysiąc lat, jeśli wcześniej nie zginą. Rasa ta wykazuje wysoko rozwinięte umiejętności psychiczne, które są podstawą jej technologii. Eldarzy dbający o swój potencjał psychiczny wykazują się jeszcze większą długością życia. W ten sposób przywódcy oraz Widzący (Seers) mogą żyć nawet kilka tysięcy lat. Eldarzy są bardzo czuli na życiowe doświadczenia, łatwiej czerpią radość z wszelkich przyjemności i szybciej się uczą. Jednak takie umiejętności wiążą się z odpowiedzialnością i niebezpieczeństwem. Eldarom równie łatwo przychodzi radość, co nienawiść czy wrogość. Jeżeli Eldar w pełni odda się emocjom doprowadzi do własnego samozniszczenia, gdyż jego umysł nie wytrzyma takiego impulsu i napływu myśli. 

Mroczni Eldarzy

Mroczni Eldarzy (ang. Dark Eldars), Aeldarix malum, znani również pod nazwą Drukhari – mroczna gałąź rasy Eldarów. Po Upadku kompletnie zatracili się w zepsuciu i zaczęli oddawać się najbardziej wyuzdanym przyjemnościom.

Są bezlitosnymi i niezwykle aroganckimi wojownikami, żyjącymi w wymiarze zwanym Commorragh, wypełnionym niesamowitymi przyjemnościami, niewyobrażalnym bólem oraz nieprzeliczonymi hordami niewolników.

Pod względem biologi Mroczni Eldarzy również zbliżeni są do swoich kuzynów. Ich zmysły są bardziej czułe, a oni sami bardziej przenikliwi. Serce Eldara bije niemal dwukrotnie szybciej niż serce człowieka, jego umysł przetwarza myśli i emocje w oszałamiającym tempie, zaś reakcje fizyczne są tak błyskawiczne, że prawie niedostrzegalne dla ludzkiego oka.

Jednak w przeciwieństwie do swoich pobratymców, Drukharii potrzebują do przeżycia ciągłego natłoku doznań. Nie jest do końca jasne czy ta ciągła, niemożliwa do odparcia chęć jest efektem klątwy Slaanesh bądź innej złowrogiej siły, genetyczną chorobą czy wynikiem wielopokoleniowego zepsucia. Wiadomo tylko że jest i jeśli Drukhari z jakiegoś powodu o nią nie zadba, może się to skończyć dla niego tragicznie. Mroczni Eldarzy są więc jedyną rasą, która dosłownie może umrzeć z nudów. Wraz z upływem lat ciało Drukhari przyzwyczaja się jednak do tego stylu życia, przez co szalone doznania które były w stanie wyżywić przedstawiciela tej rasy na długie miesiące, stają się nagle niezwykle nużące - a co za tym idzie, nieefektywne. Sprawia to że Mroczny Eldar musi przez całe życie poszukiwać coraz to nowszych i bardziej ekstremalnych uciech by przetrwać. Niektórym, jak naprzykład Asdrubaelowi Vectowi czy Lelith Hesperax, wychodzi do znakomicie - obydwoje są niezwykle starzy, a bardzo dobrze się trzymają. Inni nie mają jednak szczęścia. Archont Kraillach z Kabały Wiecznej Domeny (ang. Realm Eternal) w wieku 5 tysięcy lat musiał co rano żywić się krwią i cierpieniem swoich niewolników, by móc w ogóle wstać.

Ci którzy nie są w stanie zyskać ciągłej dawki przyjemności stają się Zwiędłymi  (ang. Parched), pół-martwymi skorupami, które polują na innych nieszczęśników w Niskim Commorragh, by zyskać kilka żałosnych chwil życia.

Drukhari są z natury zdradziecką i skorą do skomplikowanych intryg rasą. Oszustwo przychodzi im równie łatwo, co innym rasom oddychanie. Brzydzą się litością oraz honorem, czerpiąc sadystyczną przyjemność z niszczenia czyichś marzeń. A przynajmniej tak twierdzą. Prawda jest taka że Dzieci Mrocznego Miasta dawno wpadły w błędne koło wzajemnych zdrad, z którego nie są w stanie się uwolnić. Nie mogą okazywać współczucia, litości, honoru ani miłości, gdyż są one powszechnie uznawane za oznaki słabości. A wśród Mrocznych Eldarów jest ona ułomnością, którą należy natychmiast wykorzystać. Drukhari którzy stanęli naprzeciw Trzynastu Fundamentom Zemsty i pokazali bardziej "ludzkie oblicze" zwykle ginęli powolną i brutalną śmiercią. W Commorragh słabi nie dożywają szczęśliwych zakończeń.

Dominium Tau

Dominium Tau (ang. Tau Empire) zostało utworzone przez humanoidalną i bardzo zaawansowaną technologicznie rasę. Znajduje się ono wschodnim krańcu galaktyki w Segmentum Ultima. W stosunku do Imperium Ludzkości jest bardzo małe, jednak szybko się rozwija. Tau wciąż walczą o nowe kolonie, powoli wdzierając się na tereny Imperium co przysparza nowych problemów ludzkości.

Fizycznie Tau są bardzo podobni do ludzi. Mają zbliżoną budowę ciała, różnicą jest szaro-niebieska skóra, brak widzialnego nosa, cztery palce na dłoniach oraz kopyta zamiast stóp.

Jednak ,,w środku" Tau są znacznie inni od ludzi. Posiadają jedynie szczątkową duszę przez co jeszcze żaden z nich nie przeszedł na stronę Chaosu. Ponadto ktoś, kto nie ma duszy nie może być psionikiem, a więc nie występują oni wśród tej rasy. Skutkuje to tym, że Dominium nie mają odpowiednika imperialnych nawigatorów na swych okrętach a więc nie mogą podróżować przez Osnowę. Tak więc floty Tau wciąż polegają na zacofanych (o ile można je w ten sposób określić) napędach nadświetlnych przez co ich ekspansja przebiega dość powoli.

Nekroni

Nekroni (ang. Necrons) - nieorganiczna i starożytna rasa Xenos, zamieszkująca galaktykę Drogi Mlecznej.

Dawno temu istnieli jako śmiertelni Nekrontyrzy. Oszukani przez pradawnych C'tan otrzymali nieśmiertelne mechaniczne ciała zdolne do samo-naprawy, lecz zostali pozbawieni dusz. Uśpieni przetrwali 60 milionów lat. Obecnie budzą się po długim śnie. Niektórzy starają się odbudować dawną potęgę zajmując istniejące wciąż planety dawnego mocarstwa. Inni starają się dojść do siebie po wieloletnim śnie.

Zdecydowana większość Nekronów należących do jednej klasy militarnej jest identyczna pod względem fizjonomii, chociaż zaobserwowano różne znaki hieroglificzne oraz kolorystykę pancerza, prawdopodobnie uzależnione od światów macierzystych czy dynastii tych istot. Nekrońscy Wojownicy, najczęściej spotykane konstrukty tej rasy, w dużym stopniu przypominają humanoidy. Poruszają się na dwóch kończynach w przygarbionej pozycji przez co wierzch pancerza grzbietowego wystaje ponad czaszkę przeciętnego wojownika. Posiadają ręce zakończone chwytnymi palcami przystosowanymi do operowania bronią. Istnieje szereg pomniejszych podobieństw do ludzkiego ciała: ruchome stawy w łokciach i kolanach i elastyczny kręgosłup. Wyglądem zewnętrznym Nekroni przywodzą na myśl powiększoną wersję ludzkiego szkieletu, jednak obdartego ze wszelkich cech czującej istoty.

Jedni wykonują ruchy w płynnym i powolnym rytmie, inni szybciej, choć nieco chaotycznie. Przypuszcza się, że sposób pracy kończyn wojowników jest ściśle powiązany z czasem aktywności osobnika po ostatnim przebudzeniu. Choć wykonują precyzyjne ruchy i posiadają silne kończyny, wojownicy są z reguły powolni a ich ciała skorodowane, podziurawione i pokryte olejem spływającym z nieszczelnych systemów smarowania przegubów. Błędy w synapsach często doprowadzają do potknięć w czasie marszu. Gdyby nie bezlitosny blask zabójcy w oczach mógłby wyglądać żałośnie.

Zupełnie inaczej wyposażeni zostali nekrońscy Lordowie. Ich ciała są większe i silniejsze. Lepiej wyposażone, zostały stworzone z większą precyzją, dysponują czymś więcej niż tylko "nieśmiertelnym ciałem". Wielu z nich zachowało swe liczne cechy wyglądu i charakteru, a także żądze i myśli. Nie oznacza to jednak, że ich ciała obyły się bez jakichkolwiek uszkodzeń. Przykładem co może dziać się z umysłami Nekronów po Wielkim Śnie stanowi Nemesor Zahndrekh, który jest przekonany, że wciąż uczestniczy w wojnach separatystycznych, a każdego przedstawiciela obcej rasy postrzega jako chcącego odebrać władzę jego dynastii.

Nekroni z racji bycia maszynami nie są podatni na jakiekolwiek konwencjonalne toksyny, ekstremalne temperatury otoczenia, mogą też operować w kosmicznej próżni i nie posiadają klasycznego systemu nerwowego. Niezwykła właściwość metalu, który tworzy ich ciała to zdolność do samoregeneracji. Zwykle po kilku minutach Nekron potrafi przywrócić dowolną kończynę lub głowę na miejsce. Sama dekapitacja nie stanowi dla nich problemu. Bywa, że po stracie głowy do walki maszeruje sam korpus.

Chaos

Wiele organizacji lub ras przeraża niejednego człowieka, ale nie istnieje żadna bardziej przerażająca siła złożona z mrocznych istot żądnych śmierci i zniszczenia niż Chaos. W Imperium Człowieka ma również inną nazwę - Arcywróg, a przez Adeptus Astartes i Inkwizycję są znani pod nazwą Zgubne Moce (ang. Ruinous Powers). Nie tylko ludzie, ale i Xenos walczą z nimi, ponieważ mogą oni opętać psioników. Ich główne siedziby znajdują się w Oku Grozy oraz Wirze Chaosu, wielkich anomaliach, z których pierwsza powstała podczas narodzin jednego z bogów, a druga istniała od bardzo dawna.

Osnowa jest rzeczywistością stworzoną całkowicie z niewidzialnej energii psychicznej pochodzącej z uczuć, myśli i pragnień wszystkiego co żyje. Zanim narodzili się ludzie osnowa była stabilna i harmonijna, wypełniana tylko myślami roślin i zwierząt. Kiedy uczucia ludzi także zagościły w Osnowie, jej równowaga została zachwiana. Złe myśli takie jak nikczemność, zazdrość czy zwątpienie zaczęły zlewać się w jedno miejsce tworząc nową, ciemną moc - Chaos. Można więc powiedzieć, że Chaos towarzyszy ludzkości już od samego początku, czerpiąc siłę z ludzkich niedoskonałości. Jest nieograniczonym oceanem duchowej, psychicznej i emocjonalnej energii. Chaos to wielkie życie pełne potężnych zmian i nieznanych mocy, zarówno fizycznych, jak i duchowych, które w materialnym świecie objawiają się pod postacią mutacji, narośli czy innych odrażających zmian. Mimo tak wstrętnej postaci Chaos jest w stanie zapewnić niewyobrażalną moc. Takie możliwości przyciągają wiele szalonych i zdesperowanych istnień, nawet tak dumnych jak Kosmiczni Marines, które są w stanie oddać swoje ciało i dusze mrocznym mocom w zamian za nowe życie. Zwolennicy Chaosu najczęściej wykorzystują swoje nowe moce aby szerzyć śmierć i zniszczenie ku chwale Chaosu i jego mrocznych bogów.